Familieweekend

Het Pinksterweekend leent zich bij uitstek voor familiebezoek.
Een dag variabel te besteden, vrij en nutteloos. En wat wij doen met vrij nutteloze dagen (waar er helaas niet veel van zijn), die besteden wij aan familie.
Even tijd voor elkaar tijdens ons drukke bestaan.

Dit keer hebben we een heus familieweekend geboekt. Geen vluchtig contact, maar echte kwaliteitsbesteding. Een familiepark ergens in 'the middle of nowhere' veelal eindigend op ..Loo. Maar met het vooruitzicht op onbeperkt kindvermaak en ongestoorde gesprekken leg ik de kilometers met liefde af.

Het weekend begint zonnig. Bijna dertig graden, wat een geluk!
Na het werk stap ik met brede glimlach mijn autootje in. Man en kinderen zijn vooruit gegaan, ik kan zo aanschuiven. Heerlijk.
Na twee uur rijden in een oververhit koekblik zonder airco met een niet werkende Tom Tom (anders was ik echt wel in een keer goed gereden), is het zonnestraaltje in mij gedoofd.
Mijn mond is droog, mijn hoofd bonkt en mijn maag knort.

'Mamaa!' schreeuwt mijn peuter overenthousiast terwijl ik met tassen kom aanlopen, 'mama goot zitten!' Grijphandjes klampen zich vast aan mijn plakkerige broek. Slepend met tassen en een vastklevend peutertje schuif ik oververhit, geërgerd en hongerig aan tafel.
Zonder pardon wurmt het peutergeval zichzelf op mijn schoot. Ik zit meteen vast, vast in de zorg.
Hier en daar een vluchtige zoen en voor mijn neus een peuterbord.

Verkramping stapelt in mijn lijf.
Ik wil geen kind op schoot, ik wil wat brood en een biertje om af te koelen:
'Hallo!? Kan iemand voor mij een biertje halen of zo,. en wat brood!?'
Iedereen is bezig, niemand reageert. Druk met het kind, druk met het kleinkind.
Mijn broer kijkt kort op vanachter de kinderstoel:
'Tjezus wat ben jij chagrijnig..,'

De volgende dag doen we allen ons best. Het park wordt afgestruind naar ideale gespreksplekken.
Tot onze ontsteltenis blijken familieparken verre van kindvriendelijk.
De speeltuin laat kinderen ondersteboven aan touwen bungelen, het springkussen lanceert kinderen met gezicht in omheining en het zwembad blijkt al helemaal geen succes.
Uitgerust met verband, pleisters en zakjes ijs keren we voldaan terug naar onze huisjes.

In de avond zijn we uitgeput. Kort klagen we over onze gebroken nachten, over onze veeleisende kinderen en over het gebrek aan tijd. We delen tips die we nooit zullen opvolgen en delen anekdotes die we nooit zullen onthouden.
In ons vakantiepark worden de lichten vroeg gedoofd.

De ochtend volgt met een stevige omhelzing, we wensen elkaar sterkte en beloven een snel weerzien. Opgetogen gezichten stappen in de auto's:
'Het was gezellig, we zijn echt helemaal bijgepraat.'