Goed Plan

Moe en wit zitten we aan de koffietafel.
In januari.
Mijn vriendin en ik.
Klagend en knorrend over het gebrek aan zonlicht.
Klagend en knorrend over het werkende moederschap.

We moeten er tussenuit.
Zuchten we in koor.
Even opladen en de boel de boel laten.
Lekker zonnen, kletsen, lezen en dansen.
Wat wil een mens nog meer?

Ter plekke wordt er een plan gesmeed.
Ter plekke wordt een vluchtroute bepaald.
Daar aan de koffietafel op woensdag morgen
Verdwijnen onze problemen als sneeuw voor de zon.

Een waterdicht plan wordt beraamd.
Kinderen verdeeld en ondergebracht.
Partners geinstrueerd en ingelicht.
Lectuur bij voorbaat aangeschaft.

De meivakantie zal verlossing bieden.
Weg van de verantwoordelijkheid
Weg van ieder die van ons verlangt.
Enkel apathisch vertoeven op zonnebedjes.
Genieten, ontspannen en opladen.

'Wat goed van jullie!'
Joelt de omgeving.
Alleen met z'n twee
Zo weg van de kinderen.

'Ja heerlijk hè'
Schalt ons uitgelaten antwoord.
We hebben er zin in.
Ons doel is wedergekeerd.

Op woensdagochtend aan de koffietafel,
Stippelen we onze dagbesteding uit.
Acht hele dagen liggen nu voor ons,
Acht dagen vrij te besteden.

Ze kijkt op vanachter haar koffiemok.

Een betwijfelde blik ligt op haar gezicht.
'Best lang hè?' prevelt ze ineens.
Ik slik, ik knik en ik bevestig,
'Nou ja,' mompel ik, 'we zien wel..'