Wensen

Met een klik valt het hekje in het slot.

Ik kijk niet om, uitsluitend voor mij.
Behoedzaam betast ik het verworven perspectief.
De vernieuwde bewegingsvrijheid voelt overweldigend.
Ik sla mijn vuisten in de lucht: 'Yes!'

Vermakelijk word ik gadegeslagen,

door een bril van begrip en herkenning.
'Ben je nu vrij? Is de lading gelost?'
Ik knik overdreven en bevestig bewust.
Mijn laatste is afgeleverd, mijn laatste gelost.
Voor een ganse ochtend bij de peuterspeelzaal.

Het heeft even mogen duren eer ik de vrijheid kon omarmen.
Eer ik voldoende afstand kon nemen van mijn 2-jarige verlengstuk.
De juf heeft het gevoeld, gezien maar ook ervaren.
Benadrukte haar advies:
'Kom maar zo vaak wennen als je wilt,'

Slecht 8x was er nodig, toen waren 'we' gewend,
Waren wij losgekoppeld van elkaar, zonder aanzienlijk trauma.
En verruimde mijn blik onverwijld naar mogelijkheden.

'Wat ga je nu doen?' vragen lotgenoten nieuwsgierig.
Verwachtingsvolle ogen, meegenomen in mijn moment.
In alle ernst denk ik na over openstaande wensen,
over passende verlangens binnen twee en een half uur.
'Ik weet het niet, ik wil van alles!' sputtert mijn conclusie.
Snel zwaai ik en ik huppel. Dan ren ik, de tijd dringt..

Thuis draai ik gauw een wasje en ruim de vaatwasser leeg.
Veeg kruimels van de tafel, zet koffie en denk na.

Het tikken van de klok wekt mij bruut uit mijn verlangen,
Confronteert mij met de werkelijkheid,
Nog maar anderhalf uur te gaan!
Anderhalf uur om mijn dromen te verwezenlijken,
anderhalf uur om mijn wensen te vervullen.
Ik moet schrijven, sporten, maar vooral niet vergeten,
Om ook nog te genieten..

Monter buig ik mij over mijn IPad, zenuwlijdend en nagelbijtend.
De Inspiratie is ver te zoeken, zij laat zich niet zien onder druk.
Jachtig gris ik naar mijn sporttas, er rest louter een halve trainingstijd.
Ik zal het benutten en met beide handen aanpakken.
Ik zet mij stevig in.

Zoute druppels glijden langs mijn hals terwijl ik hijgend op het schoolplein sta.
Bezwete sportkleren beplakken mijn huid. Onvervulde wensen bezetten mijn hoofd.
Met een glimlach beantwoord ik de vragende blikken.
'Jawel hoor,' tracht ik uitgelaten, 'ik heb geweldig genoten!'

Samen hobbelen we zoetjes naar huis, ik en mijn verlengde.
Ik pak haar hand en zij de mijne. Routinematig koppelen we vast.
De ballon met wensen laat ik los.

Steigt op tot ongrijpbare hoogte, terwijl de rust kalm aan op mij nederdaalt.