Samen

'Mam?' Welke tekening vind je mooier?'
Standvastig houdt mijn oudste dochter twee tekeningen in de lucht.
Haar rug en billen versperren de weg voor het -in haar ogen- meest irritante wezen op aarde.
Van haar jongere broertje zijn enkel zijn graaihandjes te zien.
Hij wil zijn tekening terug.

Je MOET kiezen mam,' voegt ze er dwingend aan toe.
In alle vroegte lijkt de strijd al onverbiddelijk.
'Was het leuk om te maken?' probeer ik tevergeefs.
Vanachter haar rug klinkt een gesmoord pleidooi:
'Maar IK kan beter rekenen dan jij!'

Van oorsprong leek het een goed idee.
Snel doorpakken.
Broer en zus kort op elkaar.
Dan konden ze samen vast veel beleven.
Samen spelen, samen lachen en samen op onderzoek.

Zes jaar later, plukken we de vruchten.
Samen hebben zij talent ontwikkeld.
Talent om te strijden en passievol te concurreren.
Talent om de juiste knoppen te vinden,
zodat de ander aanslaat als een loeiende sirene.

Ontspannen momenten worden geladen met munitie.
Lege momenten gevuld door competitie.
Gevangen in het patroon der vergelijking.
Waarbinnen dagelijks zorgvuldig wordt afgewogen,
wie de slimste, de mooiste of de liefste is.

Tot de hockeytraining eindigt in het ziekenhuis.
Lijkbleek ligt mijn zoontje daar.
Lijkbleek omringt door dieprood bloed.
'Moet ik gehecht worden mam?' vraagt hij voorzichtig.
Zijn ogen zijn betraand, betraand en toch alert.
Zijn lichaam is gespannen, zijn vuisten zijn gebald.

Zijn zus nu voor het eerst onder de indruk.
Onder de indruk en ontwapenend eerlijk.
Vol afschuw kijkt zij naar zijn hoofd.
'Gatver, wat een bloed.., en wat een gat!'

Angst zwaait de scepter over het lichaam van mijn zoontje.
Ik lijd zijn lijden en wil hem verlossen.
Ik neem haar ter zijde en fluister geruststellend.
Dan buigt zij zich ernstig over haar bevreesde broertje.
'Mijn gat was toch veel groter mam, na mijn ongeluk?'

Ik zie de kleur op zijn wangen wederkeren.
Zijn gebalde vuisten geleidelijk verslappen.
Zijn ogen opdrogen en intensifiëren:
'Maar IK heb veel meer bloed dan jij!'

Zonder dat hij er erg in had, was de klus geklaard.
Meegenomen in het vertrouwde patroon.
Samen met zijn zus.