Vakantie

Weken lang sloven wij ons uit, iedere minuut is besteed, om maar zo uitgerust mogelijk en goed georganiseerd voor de dag te komen. Gymtassen worden gewassen, broodtrommels gevuld en bitjes gespoeld. We zorgen dat we op tijd zijn!
We weten wat ons te doen staat, zowel ik als de kinderen, we gedijen goed in onze dagelijks aangebrachte structuur.

En wat nou wanneer deze wegvalt? Wanneer je de gehele dag vrij bent om deze zelf in te vullen, niets moet en alles mag? Dat klinkt toch fantastisch nietwaar? De gedachte van drie mierzoete kindertjes, lachend en stralend 's ochtends in hun geurende pyjama's, vrolijk spelend aan tafel met een gezelschapsspel toont een heerlijk vooruitzicht.
Ik heb er zin in en zij ook!

Binnen no time wordt er een gedegen invulling gevonden voor de zo abrupt vrijgekomen zeeën van tijd. Kinderen blijken zeer inventief: hiërarchieën worden uitgevochten, tekeningen worden verscheurd en knuffels de nek omgedraaid, doch alles in hun pyjama.
'Wat gaan we doen mam?' luidt plotsklaps de vraag van de dag.
En mama geeft hier, nadat haar arsenaal aan genomen maatregelen is uitgeput (trapstraf, kamerstraf, geen zakgeld en geen snoep), rijkelijk aan toe.

Met als gevolg dat mama tezamen met haar hyperactieve trio het gehele land afzwerft voor gedegen afleiding. Na een week hebben we daadwerkelijk alles gezien, het zwembad, Artis, de kinderboerderij, Chimpie champ, noem maar op. Ik ben doodop en we hebben nog 5 dagen te gaan. Waar blijft mijn vakantiegevoel?

Maar dan ineens,..slapen we uit. We zijn moe, willen rust en zitten zowaar gezellig in onze pyjama. Papa is ook vrij. 'Waar maakte jij je nou zo druk om,' zegt hij.
Het is gezellig, we zijn samen en genieten.
Was het altijd maar zo.

Dan is het maandag ochtend, we slapen uit, de trommeltjes zijn niet gesmeerd en de gymtasjes liggen niet klaar. Met kloppend hard en zweet op het voorhoofd duw ik driftig mijn boze dochter de deur uit.
'Nouhou, ik heb geen zin!' roept ze.
'Ik ook niet,' zucht ik, 'maar we hebben het wel leuk gehad,..toch!?'