Makkelijk onderhoud

Argwanend open ik mijn voordeur.
'Mama, wie zijn dat?' vraagt mijn 6-jarig zoontje.
Vanaf boven aan de trap bungelt hij nieuwsgierig naar beneden. Zijn witte blote billen werken verblindend, weerkaatsen het licht als reflectors door het trapgat.
Argeloos neem ik de flyer aan en sluit de voordeur voor de Jehova's getuigen. 'Niks hoor,' roep ik spottend naar boven, 'kleed je maar snel aan… kleine blote piemel.'
Zijn billen schudden, zijn lichaam hotst. Een voltreffer. Proestend en gierend laat hij zich raken. Onherroepelijk wanneer een p-woord (plas, poep) ter sprake komt.

Ik besef ineens hoe fijn het is. Hij is alweer 6. Makkelijk in vermaak en makkelijk in onderhoud.
Zelf douchen, zelf aankleden, zelf tandenpoetsen. Ik hoef enkel en alleen naar boven te roepen.
Ter herinnering.

Hoe zou het zijn als hij 10 jaar is? Oud genoeg om zichzelf naar bed te brengen. Oud genoeg om zelf naar school te gaan!? Ik kan mij er nu al op verheugen. De gouden jaren wachten op mij.
Ik ben er helemaal klaar voor. Heimelijk al sinds zijn geboorte.

Grijnzend keer ik terug naar de woonkamer. Blote kindervoetjes trippelen de trap af. 'Maar mam...,' vraagt het weetgierige blote jongetje, 'wat gaven ze jou nou eigenlijk?'
Ik draai mij om met de flyer in mijn hand. De flyer voor een gezamenlijke bijeenkomst. Of ik ook wil komen.

Zijn heldere blauwe ogen sperren wagenwijd open, sprankelend en tintelend, vol verbazing. 'Een uitnodiging?' kirt hij door de hal. 'Maar je kent ze niet eens, mam!?'
Zijn gezicht gloeit van warmte en straalt van oor tot oor. 'Wat lief,' mompelt hij.
En hij prikt de uitnodiging op het prikbord.

Gehuld in een jas van barmhartigheid, keert hij weer naar boven.
Zijn blote billen dansen vrolijk op de maat en swingen wanneer hij de trap op huppelt.
Ze verlichten de gang met humor en onbezorgdheid.

Kon hij maar altijd 6 jaar blijven.

Column te lezen op:

http://www.jmouders.nl/Themas/Opvoeding/Opvoeden/Lezerscolumn-Makkelijk-in-vermaak-en-makkelijk-in-onderhoud.htm