Dag en Nacht

Overdag zie ik de verandering,
De volwassenheid naderbij.
Kleine opmerkzaamheden, subtiel geraffineerd.
Ik voel de aanwezigheid, bemerk het verschil.

Tussen de bedrijven door, de dagelijkse beslommering,
zorgen voor je broertje en zusje, school, werk en overig,
Tussen avondeten en bedrituelen, kamerstraf en goed-maak-knuffels,
onstuimige feestdagen en intense verjaardagen,
ben jij veranderd, steelsgewijs.

Verfijnd zichtbaar bij het tere daglicht.

Op de camping heerst tijdloosheid,
Ombonden door de onwrikbare onveranderlijke natuur.
In het schijnsel steek jij uit,
boven het maaiveld, boven de toppen,
ver over de begrenzing.

Bij het licht van de dag begint jouw zoektocht,
Jouw behoefte aan ruimte, drang naar vrijheid,
In de luwte aanschouw ik jou,
op zoek naar jezelf, jouw eigen mening,
De herschepping intens en tegendraads,
Ik voel mij onmachtig in de aanpassing,
onmachtig in de omarming.

De speeltuin lijkt ondienstig, de camping minder kleurrijk,
Aanlokkelijke activiteiten uit het verleden, lijken er niet meer toe te doen.
Verveling dreigt en stelt zich kandidaat.
'Ga je met mij mee?' probeer ik.
Een betwijfeld lichaam, een onbuigzaam hoofd.
'Met mijn moeder zeker!??'

Een bezoekje aan de bakker geeft voldoening.
Iets lekkers uitkiezen wil zij nog wel.
Ongeduldig wenk ik haar:
'Kom je nu mee of niet?'

Verslagenheid in haar stem, paniekerige ogen,
'Waar is mijn borstel dan? Zo kan ik echt niet mee?'
Ze huilt en wrijft haar haren plat, tevergeefs.
Een hartverscheurende tweestrijd.
Gelokt door de aantrekking, geremd door onzekerheid.
Verstikt in het stramien van de ander,
lijk ik haar te verliezen.

En toch wanneer de schemering valt,
Wanneer omgeving wordt toegedekt door inktzwarte nacht.
Wanneer neerslaande stilte alle gemoederen blust.
Wanneer zij veilig ligt, teruggetrokken in haar tentje.

In de nacht, valt alles van je af.
Jouw zorgen, jouw schild, jouw strijd.
Je strekt jouw armen, ik kus jouw ogen.
'Slaap lekker lieve mama'